تفاوت آهن فرو و فریک

آهن فرو یا دو ظرفیتی

آهن فرو که به آن زاج سبز هم گفته می شود دارای ترکیبی 7 آبه با فرمول 7H2O.FeSO4 می باشد که به دلیل PH های مختلف آن را به رنگ های آبی و سبز می توان دید. سولفات آهن یا آهن دو ظرفیتی در غلات و درختانی که دارای میوه بسته دارند مانند پسته یافت می شود. به نوعی مواد اولیه برای تولید کود شیمیایی می باشد. آهن فرو یا دو ظرفیتی به سه روش مختلف تهیه می شود. یکی از تفاوت آهن فرو و فریک در همین روش های مختلف تهیه است.

بیشتر بدانید: اکسید آهن چیست و چه کاربردی دارد؟

آهن فریک یا سه ظرفیتی

سُولفات آهن سه ظرفیتی که فریک نیز نام دارد با فرمول شیمیایی Fe۲(SO۴)۳ ساخته شده است که با رنگ متفاوت از آهن فرو دیده می شود یعنی زاج زرد یا شتر دندان. شکل های ظاهری این آهن ترکیبی از بلور های سفید است که متمایل به رنگ خاکستری بوده اما در اینجا خوب است بدانید که این آهن با توجه به رطوبت نسبی که نسبت به آهن دو ظرفیتی دارد کاربرد کمتری دارد.

عوارض استفاده از سولفات آهن

آهن فرو نیز با توجه به کاربرد های بسیاری که دارد دارای عوارضی نیز می باشد که می توان به تهوع، استفراغ، اسهال، حساسیت دارویی، سوزش و درد معده، تغییر رنگ دندان (در مصرف خوراکی) و آبسه محل تزریق نیز اشاره کرد.

فرق بین آهن فرو و فریک

این آهن که FE2T یا فرو نیز نامیده می شود بیشتر در مواد غذایی گوشتی یافت می شود که آهن هِم (HAEM) هم نامیده می شود. آهن سه ظرفیتی یا فریک برعکس آهن فرو بیشتر در غذاهای گیاهی یافت می شود که به اصطلاح آهن غیر هِم (NON-HAEM) هم نامیده می شود

و یکی از تفاوت آهن فرو و فریک در همین موضوع است. با توجه به اینکه بدن می تواند هردو این آهن ها را جذب کند اما جذب آهن فروبا توجه به اینکه در غذاهای کمتری پیدا می شود نسبت به آهن فریک بیشتر است. آهن فریک برای اینکه در بدن جذب شود نیاز است تا خود را به آهن فرو تبدیل کرده سپس عملیات جذب انجام شود.

 میلگرد فسفر برنز

تسمه الیاژی

ورق الیاژی

نبشی بال مساوی