
میلگردها برای به دست آوردن استحکام مکانیکی مورد نظر، باید مراحل تولید خاصی را پشت سر بگذارند. بسته به شرایط جغرافیایی و تکنولوژی در دست، کشورهای مختلف میلگردها را با استفاده از روشهای متفاوتی تولید میکنند. بر اساس روش تولید،
انواع میلگردها به 4 دسته تولید از روش نورد گرم، نورد سرد، ترمکس و آلیاژسازی تقسیمبندی میشوند. میلگردهای تولید شده از هر روش دارای خواص مکانیکی متفاوتی خواهند بود. در کشور ایران به دلیل اقلیم 4 فصل، میلگردها با دو روش ترمکس و آلیاژسازی تولید میشوند.
برای اینکه بتن به استحکام کششی موردنظر دست پیدا کند، میلگرد باید درون بتن جای بگیرد؛ به همین دلیل باید با انواع میلگرد در بتن آشنا شوید. جایگیری میلگرد درون بتن روشها و قواعد خاص خود را دارد که مهندسین باید آن را بسته به نوع سازه و محل استفاده بتن مشخص کنند. در حالت کلی، یکی از عواملی که روی استحکامبخشی میلگرد موثر خواهد بود، قطر میلگرد است.
قطر میلگرد به سه شکل تعیین میشود. قطر زمینه، قطری میلگرد بدون آج است. نوع دوم قطر، قطر خارجی بوده و با احتساب آجها محاسبه میشود. قطر اسمی نیز به میانگین دو قطر زمینه و قطر خارجی میگویند. پس از اینکه این دسته از ویژگیهای میلگرد مشخص شد، باید مکان جای گیری و نوع کاربرد میلگرد درون بتن مشخص شود. بر این اساس، میلگردها به انواع راستا، خاموت، سنجاقی، خرک، رکابی و ادکا تقسیمبندی میشوند.
میلگرد راستا، برای استحکامبخشی ساده بتن استفاده میگردد. میلگرد خاموت برای جلوگیری از بیرون زدگی آرماتورهای طولی و جلوگیری از رشد ترک استفاده میشوند. هدف از استفاده میلگرد سنجاقی نیز تقویت مقاومت برشی میلگرد خاموت و اتصال هرچه بهتر میلگرد طولی و خاموت است.
میلگرد خرک نیز برای قرار دادن دو شبکه متوالی افقی میلگرد استفاده میشوند تا آنها فاصله مورد نظر را در فونداسیون ساختمان حفظ کنند. میلگرد رکابی نیز کاربردی مشابه میلگرد خرک برای شبکههای طولی و عمودی دارد. میلگرد ادکا نیز لنگرهای منفی تکیه گاههای تیر را تحمل میکند.